“Se mutilaron indebidamente, por este mismo hecho hacen una declaración de su propio libertinaje”. Basilio de Ancira. El fenómeno de la castración a través de los textos de los padres y escritores de la iglesia en el imperio bizantino
Autores/as
-
Eirini Artemi
Hellenic Open University
https://orcid.org/0000-0002-8852-9907
Resumen
Originalmente, la palabra “eunuco” significaba “el guardián de la cama”. Con el tiempo, el término “eunuco” tuvo el significado de aquel que no podía tener relaciones sexuales ni procrear, porque le habían extirpado los genitales o las gónadas. En la Iglesia, el fenómeno de la castración se manifiesta en los ambientes monásticos. Por supuesto, no faltan reacciones y restricciones sobre cuándo un eunuco puede o no unirse al clero. Las palabras de Jesús en el Evangelio de Mateo 19,12 hicieron que los Padres de la Iglesia escribieran y dijeran mucho sobre la castración. La condenación de la castración voluntaria se encuentra por primera vez en los cánones de los Santos Apóstoles. Posteriormente, muchos Padres y Concilios Ecuménicos se refirieron al fenómeno de la castración en relación con el clero y el monaquismo. En este trabajo examinaremos el fenómeno de la castración en la enseñanza cristiana sobre el clero y el monaquismo.Palabras clave:
castración, cristianismo, reino de los cielos, BizancioReferencias
Καινή Διαθήκη, (Αθήνα: εκδ. Αποστολική Διακονία, 2000).
Παλαιά Διαθήκη, μτφρ. Εβδομήκοντα, (Αθήνα: εκδ. Αποστολική Διακονία, 2000).
Αγαπίου Ιερομονάχου & Νικοδήμου Αγιορείτου, Πηδάλιον, (Αθήναις: εκ της τυπογραφίας του εκδότου Κ. Γκαρπολά, 1841).
Αθανασίου Αλεξανδρείας, Αποσπάσματα ερμηνείας στο Άσμα Ασμάτων, PG 27, 1347-1363.
Βασιλείου Αγκύρας, Περί τούς ἐν παρθενίᾳ αληθοῦς ἀφθορίας πρός Λητόιον ἐπίσκοπον Μελιτηνῆς, PG 30, 669-809.
Βασιλείου Καισαρείας, Ἐπιστολή 115, Σιμπλικίᾳ αἱρετικῇ, PG 32, 529-532. Ευσεβίου Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία, PG 20, 9-909.
Ιουστίνου Μάρτυρος, Απολογητή, Απολογία 1, PG 6, 327-441.
Ιωάννου Μαλάλα, Χρονογραφία, Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae, vol. 14, (Bonnae 1731)
Ιωάννου Σκυλίτζη, Σύνοψις ἱστοριῶν, 245-246.39-42, Ioannis Skylitzae, Synopsis Historiarum, CFHB, Series Berolinensis, 5, (Berlin: publ. I. Thurn, 1973).
Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλίες εις τo κατά Ματθαίον, PG 58, 21-791. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς τήν πρός Ρωμαίους PG 60, 301—681.
Κλήμεντος Αλεξανδρέως, Στρωματείς, PG 8, 685-1382.
Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Λόγος ΙΘ΄- στηλιτευτικός κατά ευνούχων, PG 77, 1105-1109.
Παύλου Αιγινήτη, Επιτομή της Ιατρικής, στο J. L. Heiberg, Corpus Graecorum Medicorum, 9. 2, (Leipzig and Berlin 1924).
Ποιμένος Αββά, Αποφθέγματα Πατέρων, PG 65, 368Α.
Ράλλη, Γ. Α. & Ποτλή, Μ., Σύνταγμα των θείων και ιερών Κανόνων, Β΄, (Αθήνησιν: εκ της τυπογραφίας Γ. Χαρτοφύλακος, 1852).
Φωτίου Κωνσταντινουπόλεως, Ἐπιστ. 14-Ἰωάννῃ πατρικίῳ καί σακελλαρίῳ κατά τούς Ἀγγουρίους, PG 102, 937D.
Ωριγένη Αλεξανδρείας, Περί Ευχής, PG 11, 416-564.
Ελληνική Βιβλιογραφία
ΑΡΤΕΜΗ, Ε., «Αρσενοκοιτία, Μοιχεία και Παλλακεία στη Βυζαντινή Κοινωνία»,
Εκκλησιαστικός Φάρος 89 (2018-2019), 39-58.
ΔΙΑΔΟΥ, Κ., Η θέση των ευνούχων στο Βυζάντιο και η δράση τους στην αυλή κατά την πρώιμη και μέση περίοδο, (Θεσσαλονίκη 2016).
ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ, Ι., Η ερμηνεία της Αγίας Γραφής στην Εκκλησία των Πατέρων, τ. Α΄, (Αθήνα: εκδόσεις Ακρίτα, 1991).
ΧΡΗΣΤΟΥ, Π., «Ωριγένης», ΘΗΕ 12, στηλ. 573-591,
ΧΡΗΣΤΟΥ, Π., Ελληνική Πατρολογία Τόμος Β’Περίοδος Διωγμών, (Θεσσαλονίκη: Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών 1978).
ΧΡΙΣΤΙΝΑΚΗ, Π., Θέματα Κανονικού και Εκκλησιαστικού Δικαίου, τ. Α΄, (Αθήνα: Εκδόσεις Συμμετρία, 1994).
